१ तिम्रो आर्दश टाँसियो त कुर्सीमा जय होस् प्रभु २ मातिन पनि के सारो मातिएको कमेडीवाला ३ झन्डा डडियो मन उस्ताको उस्तै के गर्नु र खै ४ पैशा नतिरी सर्कस हेरीयो बा पेलेर दोस्ती ५ कालै छ अझै कालो गयो...

मैले त्यो घरको ढुङा जती मेरा छोरा छोरी पनि बोकेको छैन त्यो घरको माटो जती मेरी श्रीमती पनी चुमेको छैन मैले जिवनमा त्यही घरको ढुङ्गालाइ उचाले माटोलाइ मुसारे र मिचे प्रत्येक ढुङ्गामा मेरो रगत छ थाप्रै पिच्छे माटोमा मेरो पसिना...

सक्छौ भने आउ भेटेर जाँउ सक्दैनौ बिछोड समेटेर जाँउ किन दोष सबै थुर्पाछौ मलाई पुग्छ एक दुई किलो छेकेर जाँउ सधै एकै कहाँ हुन्छ नि झरी ताप उतिकै छ सेकेर जाँउ सुख दुख जन्म मृत्यु सबैको हो खाली छ दिल...

निकै मेहेनत गरेर मनले उनेको फुलको माला लगाइदिएकै हो तिमिलाई माला लाको भोलीदेखी नै अपमान गरेकै हौ । मन र मालाको फुलको सुगन्घ विर्सिएर एक एक गर्दे आज भोली गर्दे चुड्दै फाल्दै सडकमा फुल कुल्चिय पछी मात्रै उसले टिपेको हो...

म राजा बन्न चाहन्छु गड्यौँला देशको कम काइदा हुन्छ गड्यौँला देशको राजा बन्न किनकि गड्यौँला प्राकृतिक हलो ताछ्नुपर्दैन खुर्किनुपर्दैन ठाडो हुन्छ कि घोसे केही चिन्ता पर्दैन न गोरु न जुवा न हल्लुँडो । गड्यौँलालाई कुट, काट, फाल, निचोर, चिमोट गड्यौँलामाथि...

पुर्खाहरू भन्थे लेखेर खान्छ भन्थे बाघले देखेर खान्छ भन्थे भालुले टेकेर खान्छ भन्थे सर्पले व्वासाले, चर्दै र हिँड्दै गरेको गाईभैँसी हिँड्दा थाकेर बिसाएकाबस्तुभाउ कज्याउँछ, सुमसुम्याउँछ माया गर्छ, मालिस गर्छ मस्त निदाउँदा, बस्तुहरू अनि निकाल्छ मुटु कलेजो अनि थाहा हुन्छ के...

शहीदकी आमाको सानो घर चर्किएको ढल्न लागेको जाडो महिना खोइ सारी खोइ चोलो फेरिरहन जसरी फेरिरहन्छन् अरू दिनका दिन नयाँनयाँकपडाहरू। चार भाइ छोरा औषधिनपाएर उपचार नपाएर दुई जना मरेर एउटा जीवित छ जो आफ्नो खुट्टामा आफैँउभिन सक्दैन हिँड्ने कल्पनै नगरौँ...