क्रान्तिकारी कवि गोपाल रिमालले आफ्नो कवितामा भन्नुभएको थियो- एक दिन पक्कै त्यो आउँछ आमा । सायद ! त्यो एक दिन आयो र गयो । एउटा क्रान्ति द्रष्टा, भविष्य द्रष्टा र नेपाल आमाको बारेमा चिन्ता लिएर जीवन न्यौछावर गर्ने नेपाल आमाको...

तिमीले सुनाखरी भनेपछि म सुनाखरी भएर फुलेँ, फुल्न सकेर पनि फुल्न नसकेर पनि तिमीले सुनाखरी भनेपछि सुनाखरी नै भएर फुलेँ । भीरमा अडिएर फुलेँ पिरमा तड्पिएर फुलेँ तिमीले सुनाखरी भनेपछि सुनाखरी नै भएर फुलेँ । पहिरोमा फुलेँ/गहिरोेमा फुलेँ डाँडामा फुलेँ/काडाँमा...

वर्षा, भेल अनि गाउँ डुबान आखाँ, परेली अनि आशुहरु प्रकोप, व्याधि र ब्यथाहरु संगै हरेक साल आऊछन् पाहुनाबनी सरकार, बिपक्ष अनि नेताहरु भाषण, आरोप र आश्वासनका लहरहरु बाध्यता, परिस्थिति अनि अवस्थाका कथाहरु हरेक साल गाईन्छ विकासका गीतहरु । जीवन, मृत्यु...

जिन्दगीका घुम्ती अनि मोडहरूमा उकाली अनि ओरालीहरूमा भञ्ज्याङ अनि चौतारीहरूमा मेरै पिछा किन गरिरहन्छ मृत्युु ! कहिले कुन रूपमा कहिले कुन भेषमा बर्सात्को उर्लिंदो भेलसङ्गै खसिरहेको पहिरो सङ्गै हिउँदको चिसो ठिहीसँगै किन नजिकिन्छ मृत्युु ! मेरै सुन्दर सपनाहरूको निर्मम हत्या...

तिमी कता हरायौ म त यतै नै छु समयले जहाँ पुर्यायनी जहाँ रहे भएनी, मनमा तिम्रो साथै सदा छु तिमी कता हरायौं ..... समयले कता पुर्यायो हाम्रो मिलन समयले जुरायो हाम्रो भरोसा भगवानले दिलायो आज फेरी कता हरायौं .... खोज्दा...

लामो लामो यात्रामा कसैलाई भेट्न हो कि ? संस्कार कटाउन मान्छेहरू दगुरी रहेछन् समय आफ्नै रफ्तारमा बित्छ फुर्सत छैन कसैलाई विचार मन्थनमा जुट्न तछाड मछाडको होडमा खोज आविष्कार भन्दै अरु ग्रहमा पुग्ने जम्का भेट पहिला हुन चाहिने ठाउँमा पुग्छ पुग्दैन...

'कुन स्मृतिमा हराउनु भयो'राघवको आवाज़ले मेरो तन्द्रा भंग भयो। 'तपाईले भनेकै 'इन्ट्यशन'बारेको एउटा घटना समझना आयो'। 'के कुनै खास प्रसंग हो '? मेरा लागि जीवन नै खास होइन, यसमा घटेका घटना 'अ टेल टोल्ड बाई एन इडियट'भन्दा फरक छैनन ।...

चितवन । चितवन साहित्य परिषद्ले (चिसाप) राजकृष्ण कँडेल साहित्य पुरस्कार२०७६, आख्यानमा कलम चलाउँदै आउनुभएका चितवनका पत्रकार एवं लेखक वसन्त पराजुली र उपन्यासकार गणेशप्रसाद लाठलाई संयुक्तरूपमा प्रदान गर्ने भएको छ । कथाकार पराजुलीको कथासङ्ग्रह कुमाता तथा वीरगञ्जका उपन्यासकार लाठको उपन्यास अघटितलाई...

काठमाडौँ । साहित्यकार ज्ञाननिष्ठ ज्ञवालीको छन्द कविता सङ्ग्रह बुद्धिको पाइला सार्वजनिक गरिएको छ । ज्ञवालीको यो १८औँ कृति हो । यसअघि उहाँका आख्यानकार विश्वेश्वरप्रसाद कोइराला, शाकुन्तल महाकाव्यमा पूर्वीय दर्शन, समालोचना पुष्प, भूमिकाको भूमिकालगायत कृति प्रकाशन भइसकेका छन् । भर्चुअल माध्यमबाट...

विषय प्रवेश छायादत्त न्यौपाने बगर नेपाली वाङ्मयमा कलिला मुनादेखि भरिला फाँटमा अनि हिमालका काखमा सलबलाएर सिर्जनाका थुँगाहरू सजाउने सिर्जनशील योद्धा हुनुहुन्छ । साइनोको प्रार्दुभाव गराउनुका साथै यसको सैद्धान्तिक पक्षलाई अगाडि बढाई नेपाली साहित्यमा थप उपविधाको भण्डारण गर्नु भएकाे । बगर...

अश्रु सिन्धुलीको नाममा मेरा केही कथाहरू, केही कविताहरू मधुपर्क, कान्तिपुर, अन्नपूर्ण पोस्ट, गोरखापत्र र अरु धेरै पत्र पत्रिकामा आएका थिए तर पछि कतिपय पत्रिकामा पारिश्रमिक दिँदा आफ्नो परिचयपत्र पनि देखाउनु पर्ने भयो , अचेल धेरैजसो पत्रिकामा, अनलाइनहरूमा आफ्नै परिचित नामले...

भीडहरुले यहाँ सत्यको परिभाषा कोर्छन यथार्थ ओकल्नेहरु यहाँ शहिद कहलाउछन् ........ तपाेभूमिबाट धर्म हराउँदा क्रान्तिको अनायास बिगुल बज्छ परिचय बिहिन आफ्नो भूमिमा देख्दा शहिदको आँखाभिजेको म देख्छु.... संस्कृतिलाई वर्षायाममा पखाल्दै बाद र तन्त्रहरुको जन्जालमा जकडिन पुग्छन श्रीपेच खोस्छन् अनि फेरी...

अगाडि पछाडि र कोखा तीनतिरै कहिले कता कहिले कता हाम्री आमालाई चिमोटिरहेको छ घर धानेर हामीलाई हेरचाह गर्ने आमाका पाइतालाहरु चिथोरिरहेको छ हामी सन्तानहरुलाई स्याहार्ने, खुवाउने, खेलाउने, मायाले सुम्सुम्याउने आमाका ती नरम हातहरु दक्षिणे भालुले कोपरिरहेको छ त्यसैले सानी, छरिती,...

साँदलगाएर राखेको भोजपुरे खुकुरी झैं टलक्क टल्किएको चमचमाउदो मुहारमा आगोको एक मुस्लो क्रान्ति लिएर हिडेको ज्योति, बासीखोराको माटोको टिका लगाई टयाम्के डाँडा झैं अग्लिएर निरंकुश राणाशासनको विरुद्ध भोजपुरे खुकुरीमा रगत नलगाई भोजपुरबाटैं क्रान्तिको विगुल फुक्ने योद्धा आफैंलाई भुलेर देशको खातिर...

रिस त मलाई पनि उठ्छ... तर, रिस उठ्यो भन्दैमा तिमीले जसरी झोँस्न सक्दिनँ म आफ्नै घरको छानोमा आगो दुखाउन सक्दिन म आमाको छाती शिशुजूनहरू पढ्ने पाठशालामा देखाउन सक्दिनँ भूतनाच छिराएर बगैँचामा बाँदरको हुल गराउन सक्दिनँ सृष्टिको सत्यनास ! रिस त...

मर्न पनि दिएनन् भगवान् ले मार्न पनि दिएनन् भगवान् ले जिउँदै छ के भन्नु ? जिउँदै मरेको छ ऊ ! भगवान् पनि विचित्रको ! धुन्धुकारी मरेर गयो तर ऊ भने बाँचेर पनि मरेको छ जिउँदै छ के भन्नु ? जिउँदै...

४ बजे राघव स्कुलबाट फर्किए, उनको उधारो खाने पसलमा गएर चिया खायौं दुबै जनाले । बिस्तारै मेरो बसको समय हुन लाग्यो, दुबै जना बस स्टैण्डतिर हिड्यौं । बस छुट्ने बेलामा राघवको एउटै भनाई थियो, मित्र फर्किने बेला नभेटी नजानु होला...