योगी कुलचन्द्र | साहित्य | जेठ २२, २०७८
कोरोना कहरको यो शहरमा
भएको छ जीवन खण्डहरमा
आत्माको सद्भाव संसार सारा
जीवन हावाको छ मात्र सहारा
१
भन्छन् छ बजेट सहयोग थरीथरी
सुनसान छ,जीवन मृत्यमय सरी
हलो अड्काई गोरु चुटीरहे छन्
बन्धनमा पारी सहयोगी भएछन्
२
बर्षा त पानी चिसो छ बतास नै
दैनिकी जीवन बेरिएको पोलिथिनै
कसैलाई कहर भो यो ठूलो शहर
विश्वास मानवता मेटिदै छ प्रहर
३
मानिस, मानिसै तर्सिरहेछन् धैर
संन्त्रासले बाँंचेको कोरोना लहर
आत्म विश्वासको कमी नलिई
आत्मा बल शक्ति नै हो बढाई
४
रात रह्यो औंराख पलाई रहेको
राजनीति कुर्चिमै छ मच्चिएको
नीजि कति हो सार्वजनिक कत्ति
मानवता हराएको स्वार्थ छ गति
५
द्वन्द्व, भुकम्प, कोरोना कहर यो
बर्षै पिच्छे जान्छ बाढी र पहिरो
सहयोग अपेच्छा अनुदान ओईरो
बालुवा पानी भो अव्यवस्थित यो
६
स्वास्थ्य, शिक्षा, रोजगारी सब नै
लाचारी, परालम्बी, भ्रष्ट जगतमै
बेला यही हो धुत्ने,थुत्ने अधिकार
नीति भ्रष्ट बनाई अनेकौं जालझेल
७
भोक, शोक,रोगको गर्ने उपचार
कर्तव्य के छन्, अधिकार सरकार
सचेत भै उपचार,कोरोना कहर
हरपल सजग भै,दुरीमा नै रहेर
८
निरिह जनता,भोका छन् कोठामा
सुनसान, शून्य कोरोना कहरमा
अस्पताल जान,लानै छ मृत्यवरण
अक्सिजन विना नै जाने भो प्राण
९
बाँच्ने बचाउने कोशिस सदा लिई
जनता रहे देश, देश रहे, राजनीति
लडौं सब् जुटौ कोराना हटाउन ती
बांँच्ने बचाउने नेपाली प्रकृति प्रवृती
१०
अस्तु ।