जुनू राना | साहित्य | जेठ २८, २०७८
म छुटेँ वा अलग भएँ कि
आफ्नै प्राणसँग
म आएको बाटोले
मलाई नै छोडेर गयो
हेर्दाहेर्दै उसले भुइँ छोड्यो ।
हराउँदै गयो बाटो
बादलको घुम्टोभित्र कतै लुक्यो ।
मैले भुइँबाट हेरिरहेँ
लाचार विवश
र आफैँलाई दाजेँ आफूलाई
पखेटा काटिएको पन्छीसँग !
ए बाटो !
यो मेरो अन्तिम इच्छा
मलाई तिमीसँगै जानु छ
धर्ती छोड्नु छ
बादलको घुम्टोभित्रको यात्रामा
र पुग्नु छ
मलाई क्षितिजपारिको देशमा ।
– हालः हङकङ