कैलाशकुमार सिवाकोटी | साहित्य | श्रावण १६, २०७८
हिजोआज घर सुनसान छ, निरस छ
भन्नुपरेको छ खोस्टामा पूरापूर रस छ ।
हाम्रा बा घरबाट विस्थापित हुनुभएको छ
बाको स्थानमा दाइ स्थापित हुनुभएको छ ।
अहिले घरमा कसैले गीत गाउँदैन
उखान र चुट्किला कसैलाई आउँदैन
कोही हाँस्दैन, कोही हसाउँदैन
दाइको बोली छेउटुप्पो बुझिदैँन ।
बा भन्नुहुन्थ्यो—
ए भुराभुरी, ठीक्कका अनि बुढाबुढी !
पैसा बोक, जहाजको टिकट काट्नुपर्छ
सरर्र पानी जहाजको स्वाद चाख्नुपर्छ ।
रेल चढ्नै पर्छ, चन्द्रमातिर बढ्नै पर्छ ।
अब सिलिण्डर बोकेर लखरलखर गर्ने होइन
वारिपारि गर्नलाई तुइनमा चढ्ने होइन ।
भाँडो बसाउनु, भकाभक पाइपले ग्याँस दिन्छ
अब देशले बिस्तारै दु्रत शैलीमा नयाँ गति लिन्छ ।
बा, हाम्रो बारिको पूरापूर नक्सा बनाउँन भन्दा
मेसिन छँदैछ, नक्सा छापे भइगो नि भन्नुहुन्थ्यो
सिघै भूमि ल्याउने भन्दै आलुको सङ्ख्या गन्नुुहुन्थ्यो ।
पछि मान्नुभयो, अरूलाई पनि मनाउनु भयो
हेर्दाहेर्दै बुच्चेबाट चुच्चे नक्सा बनाउनु भयो ।
बा, बा नै हुनुहुन्थ्यो
नाकाबन्दीमा आँखा जुधाउँने बाप्रति ठुलो आस थियो
देब्रे, दाहिने, दक्षिण, बीच सबैको पूर्ण विश्वास थियो ।
बाले सम्मृद्ध अनि खुसी परिवारको गीत गाउँदा हाँसेको थिएँ
पीडाले घेरिदाँ बाले जोगाउनुहुन्छ भनेर मजाले नाँचेको थिएँ ।
खोई कुन्नि बालाई के बिराम लाग्यो घर पनि बिग्रदै गयो
स्वाभिमानको ओखती छोडेर बाले अहम्पनको दबाइ खानुभयो ।
भरिएर पोखिनुपर्नेमा बा भकभक उम्लिएर पोखिन थाल्नुभयो
शुद्ध, वासनादारलाई फाल्दै धमाधम ढल र नालीलाई पाल्नुभयो ।
हेर्दाहैर्दै बाले पटकपटक
जनताको घरमा, विधानमा आगो सल्काउनु भयो
आफ्नै घरभित्र अराजकतालाई पल्काउनु भयो
गतिलो मति पुनः दक्षिणतिर ढल्काउनु भयो ।
विश्वासको जगमा अविश्वास सल्काउनुभयो ।
जनताको मुखिया बा कि गजुरेल खुट्याउन गाह्रो भयो
मदनकृष्ण, हरिवंशहरूको हुँदाखाँदाको जागिर गयो ।
नाङ्गै बनाएर आहा ! भनी फुक्र्याउँदा बा नाँच्नु भयो ।
यति राम्रो घर सकिँदा पनि बा मजासँग हास्नुभयो ।
मलाईमात्रै किन चिथोरिस् नभन्नु बा,
अरूसँग त आस, विश्वास केही थिएन, त्यसैले बात मारिनँ
फेल भइसकेकाले पनि तिनलाई चर्चायोग्यको पात्रमा पारिनँ ।
घुमिफिरी फेरि फेल भएका दाइले देखाउने रमिता हेर्नुपरेको छ
कति भाग्यमानी यति गतिला बा र दाइलाई पालैपाले स्याहार्नुपरेको छ ।