समय

रूपक अलङ्कार  |  साहित्य  |  बैशाख ६, २०७७

समय यो नवदानवझैँ भयो
तन मिलेर निलेर कहाँ गयो
फुल समान प्रफुल्ल थिएँ सधैँ 
शिशिरको म शिरीष भएँ कठै !

चरण जीवनको रणमा टुटे 
कति लडेर बडेर त्यहीँ उठे
हृदय आँट विराट छ झन् अझै
शिशिरको म शिरीष भएँ कठै ।

जब थियो मधुमास थिएँ मधु
प्रकृतिको कृतिझैँ म नयाँ वधू
अब त्यो रसरङ्ग उमङ्ग खै
 शिशिरको म शिरीष भएँ कठै !

वय थियो वयसी म थिएँ अरे
तर उमेर घुमेर सबै झरे
सुमनले मन रंगिन भो सबै 
शिशिरको म शिरीष भएँ कठै !

मन उमङ्ग  मनाउन खोज्दछ
तन चिहान चिहाउन खोज्दछ
किन असार भयो नि असारझैँ
शिशिरको म शिरीष भएँ कठै !

पवनले वन यो लहराउँथ्यो
अनि बतास सुवास चलाउँथ्यो
अब त लाग्दछ ह्वास्स छ सास नै
शिशिरको म शिरीष भएँ कठै !

अघि विहङ्ग विहार उडे गरी
अब किरा, धमिरा गर मनपरी
समयमा जब तन्मय भो सबै 
शिशिरको म शिरीष भएँ कठै !