नारायण गौतम | साहित्य | बैशाख ८, २०७७
के आयो के आयो यस्तो नासिन्छ कि चराचर
को होला नासने यस्तो मानवीय धरोहर ?
किन यो कसरी यस्तो ? बन्दै छ विश्व थरथर
फैलियो जगतै जम्मै बनायो सब धरमर ।
युगले पल्टा खेल्छ कि कसरी टर्ला संकट
कोरोना त्रासमा हाम्रो जिन्दगी पर्यो छ्ट्पट
उठौँ जागौँ सबै हामी विपदमा सब एक हौँ
विश्वमा जति छौँ मानव नेपाली सब साथ छौँ ।
युद्ध हो कि महायुद्ध लोकमा जे त देखियो
विश्वमा सहजै छिर्यो सीमाले न त रोकियो
कहाँ गए महाज्ञानी, कहाँ छन् धर्म रक्षक ?
यही भो सबको शत्रु कोरोना बनी भक्षक !
आफ्नै हातदेखि टाढा बस्नुपर्ने भएपछि
आफू आफैँदेखि टाढा सर्नुपर्ने भएपछि
को यो रचने यस्तो सृष्टिलीला विनासको ?
म देख्छु विश्वमा आज थुप्रै थुप्रो छ लासको ।
फैलँदा यो महामारी हाहाकार सबैतिर
ज्ञान-विज्ञानको क्षेत्र, पङ्गु भो यस खातिर
प्रकृति पर्लय हो वा सृष्टि भङ्ग हुँदै छ कि !
देखिन्न जगमा रूप लुट्दै छ कि लुकीलुकी !