ऋतु आशिक | साहित्य | चैत्र २६, २०७९
राजा महेन्द्रको विरुद्धमा
पञ्चायती व्यवस्थाको विरुद्धमा
मैले पनि कलम चलाएको छु ।
तत्कालीन व्यवस्थाका विरुद्ध
देशका विभिन्न भूभागमा
धेरैपल्ट जुलुसमा सामेल भएको छु ।
व्यवस्थाका विरुद्धका लेखनमा जेल गएको छु ।
पञ्चायती व्यवस्था मुर्दावादका प्लेकार्ड बोकेर
सडक तताउँदै जुलुसमा हिँडेको हिजै त हो
हो ! पञ्चायती व्यवस्थाका विरुद्ध
राति-राति भित्ता-भित्तामा पर्चा टाँसेको थियौं ।
यसबेला मेरो चेत फर्किएको छ ।
त्यसबेला अज्ञानताको मष्तिष्कले गरेको रहेछ ।
देशद्रोहीहरूको पक्षमा लागेको रहेछु ।
दे घातीहरूको पक्षमा लागेको रहेछु ।
राष्ट्र निर्माता !
राष्ट्र एकीकरणका प्रवर्तक !
महान् देशभक्त पृथ्वीनारायण शाह !
भुरे टाकुरे राज्यहरू एकीकरण गरेर
नेपाल राष्ट्रको निर्माण गरे
यसैले हामी आफूलाई
नेपाल र नेपाली भनेर गौरव गर्छौ ।
आउ हामी सबै एक भएर
पृथ्वीनारायण शाहको देशभक्तिमा
उनको एकीकरणको अभियानमा
हामी नतमस्तक भएर
आउ श्रद्धा सुमनका बिउहरू छरौँ ।
देशभक्तका गाबो रोपौँ ।
देश यसबेला लथालिङ्ग भएको छ ।
मर्ने र बाँच्ने दोसाँधमा उभिएको छ ।
च्याउ झैँ उम्रिएका पार्टीहरूमा
छिमेकीका घृणित धुर्त्याइँ ओढेर
कतै एमालेमा
भारतीय धुन्धुकारि ओलीको भेषमा
सिङ्गो मेरो महाकालीमा
भारतीय दान पानीले सजाइएका
शेरबहादुर, प्रचण्डहरू
कतै कम्युनिष्टको खोल ओढेर
कतै काँग्रेसको लवेदा र सुरुवाल लाएर
कतै माओवादीको खोल ओढेर
यी सबै छिमेकीको आदेशमा
स्वार्थको लालीपप चुसाइमा
देशप्रति झन्-झन् घातमाथि घात गरिरहेका छन् ।
देशको अस्तित्वलाई
झन्-झन् कमजोर शिथिल बनाउँदै छन् ।
जता-ततै मार माथि मार हान्दै
एकीकृत नेपाली एकतालाई
देशद्रोही विभीषणको बर्को ओढेर
झन्-झन् कमजोर बनाइरहेका छन् ।
देशको सिमाना झन्-झन् खुम्च्याउँदा छन् ।
लाज र घिन शरम हारा
राष्ट्रपतिको बर्को ओढेर
नेपाली बोली बिर्सिएर
हिन्दीमै लोली मिलाएर
बुद्धलाई भारतकै हुन् भनेर
भारतीय सरकारको तेल मालिस खाइरहेका छन् ।
भारतीय प्रभुहरूको ताते भजन गाइरहेका छन् ।
लिम्पियाधुरा, लिपुलेक, कालापनी माथि
भारतीय वर्चश्व झन्-झन् बढाइ रहेका छन् ।
पूर्व सेनापति !
म तिमीसँग देशभक्त नागरिकको हैसियतले
जवाफ खोजिरहेको छु ।
राजपरिवारको हत्याको आरोपमा
तिमी माथि न्यायको डण्डा चलाइनु पर्छ ।
ती मारिएकाहरू प्रति न्यायको माग गर्छु ।
सुन्छु यसबेला –
कुम्लो कुटुरो लिएर विदेश पलायन भएका छौ रे –
तिमीलाई अड्डा सार गरे जस्तै गरेर
नेपाल सार गर्ने वेला आएको छ ।
नेपाल सरकार !
नेपालको भूमिमाथि
भारतले युद्धस्तरमा सडक निर्माण गरिरहेको छ ।
तिम्रो मौनता बुझि नसक्नु भएको छ ।
हाम्रो भूमि माथि –
भारतीय सरकारको दादागिरी चलिरहँदा
देशभक्त नेपालीलाई
सूचना प्रवाहको मौनता किन रु
हामीलाई तिमी माथि शङ्का माथि शङ्का बढिरहेको छ ।
लिम्पियाधुरा, लिपुलेक, कालापानी माथि
भारतीय हैकम बढिरहँदा
तिम्रै बगलमै छ त
संयुक्त राष्ट्रसंघको कार्यालय
सूचना प्रवाह किन गर्दैनौ ?
तिम्रो संलग्नतामा यी सबै भइरहेका छन् ।
म तिमी माथि देशद्रोहको आरोप लगाउँछु ।
इटहरी, तरहरा
२०७९ चैत्र १९ गते आइतवार